Dag 22 : Terug naar L.A.

Vanmorgen zijn we na ons "intercontinentaal" ontbijt nog een korte wandeling gaan maken langs het strand. Stel je van de ronkende naam niet teveel voor. Koffie, wat fruit en weer die verdomde muffin. Met amper 11° wisten we weer hoe het thuis moet zijn. Vandaag deel 2 van onze sightseeing langs highway 1. Het eerste deel van de rit zagen we niet veel omwille van de mist. Naarmate we dichter bij Santa Barbara kwamen werd het weer warmer en zonniger. Vanaf Santa Barbara hebben we ook eens geproefd van een file op zijn Amerikaans. Al sta je in de file, je staat niet stil. Tot een stuk voor Los Angeles zagen we prachtige stranden afgeboord met mobilhomes. Veel volk aan zee maar bijna niemand in het water. Op zo'n 70 km voor Los Angeles was het zo hectisch dat er van rondkijken geen sprake meer was. Blijkbaar wilde iedereen naar L.A. Later zagen we op het nieuws dat Hollywood weer wat te vieren had. Uiteindelijk zijn we rond halfzes veilig en wel in ons logement aangekomen. De reis is afgelopen. We hebben in die 22 dagen 4985 km afgelegd en veel gezien. We hebben genoten vanaf dag 1, maar na 3 weken verheugen we ons ook op het weerzien van familie en vrienden. Bij deze willen we iedereen nog eens bedanken voor de leuke reacties. Morgenvroeg onze vierwieler weer binnenleveren en om 13:45 Hr stijgen we op

Dag 21 : Cambria (San Simeon)

Na onze benentoer van gisteren was het vandaag vooral sightseeing vanuit de wagen. Omdat je in de meeste delen van San Francisco slechts 2 uren kan parkeren hadden we ons karretje in een Carhotel geplaatst. Elk nadeel heeft een voordeel en omgekeerd. dus..... de wagen was in veilige bewaring voor allerhande calamiteiten eigen aan grootsteden. Nadeel, we konden op zaterdag niet voor 10 uur vertrekken. Van alle logementen die we tot nu toe gehad hebben, was dit echter het meest "intieme" plekje. Een echte Bed and Breakfast met slechts 4 kamers De housekeeper kwam 's morgens het ontbijt klaarmaken. Van de nood een deugd gemaakt hebben we dus samen met een ouder koppel uit Minneapolis en een jong koppeltje uit Virginia uitgebreid ontbeten en bijna 2 uur gepraat over onze ervaringen (wederzijds). Geen betere manier om mekaars cultuur beter te leren kennen. Na het laden van de wagen en een hartelijk afscheid van iedereen hebben we San Francisco via de US 101 South verlaten. Terug richting L.A. Uiteindelijk zijn we via de kustroute Hwy 1 In Cambria geland, laatste stop voor we terug in L.A. zijn. Zoals gezegd het was vooral genieten van het uitzicht, al moet ik toegeven dat de mijlen beginnen te wegen en er meer en meer tussenstops nodig zijn. Hoewel we morgen nog een 240 mijl te gaan hebben, hebben we na al het moois dat we de afgelopen weken al gehad hebben, toch ons eigen feestje binnen het feest gemaakt. Op een terrasje onder een stralend zonnetje genieten van een lekker etentje en een goede fles lokale wijn. We weten het, jullie zitten reeds te kleumen, maar toch..... Nog even genieten van zonsondergang aan de Pacific en dan onder de lakens voor de laatste etappe.

Dag 20 : San Francisco

Was er gisteren op de tram richting Fishermans Wharf, een behulpzame dame die zei dat we niet te voet van pier 29 naar de Golden Gate Bridge konden, dan werd vandaag het tegendeel bewezen. Na wat goede tips van de housekeeper zijn we op pad gegaan. Vandaag puur benenwerk. Via Marketstreet naar union Square. China Town was compleet iets anders dan we tot nu toe gezien hebben. Echte winkels ipv van een hoop restaurants. Van China Town gingen we naar Hobardstreet, zij noemen het hier Crookedest street. Wie herinnert zich niet het korte kleurrijke kronkelstraatje uit de fim. De straten zijn hier inderdaad erg stijl, ook zoals in de film. Links en rechts zagen we ook de fameuze cable cars passeren. Vandaar ging het richting Golden Gate bridge. Nadien hebben we Fishermans Wharf eens deftig bekeken en zijn we via het Financial District terug naar ons logement gestapt. San Francisco te voet verkennen was de moeite waard maar we hadden 's avonds wel 20 km op de teller staan. Morgen vertrekken we naar Cambria. De terugweg naar L.A. begint.

Dag 19 : San Francisco

San francisco Vanmorgen na een stevig ontbijt zijn we vanuit Fishcamp vertrokken richting San Francisco. De prachtige natuur hebben we definitief achter ons gelaten, en we zitten vanaf nu weer in de "bewoonde wereld". Eenmaal op higway 99  richting Sacramento werd het landschap vlakker en begroeid met bruingeel gras. Hebben we in de afgelopen weken amper politie gezien, dan lagen ze hier bij bosje op de loer achter alle mogelijke hoeken. Het is hier een flinke jas frisser ondanks de stralende zon. De windmolens die we onderweg zagen zullen hier niet vreemd aan zijn. Je zou bijna terugdraaien naar Death Valley voor een graadje meer. Het verkeer was weer een pak drukker dan we de afgelopen weken gewend waren. Het meest indrukwekkende moment was toen we vanaf highway 80 de Bay Brige opmoesten. Een muur van wagens die allemaal op vijf baanvakken San Francisco binnen moesten. De peages in Frankrijk zijn er niks tegen. Foto's was onbegonnen werk, maar cineast van dienst Arlette heeft wat met de IPad gegoocheld zodat we jullie thuis een beeld van die georganiseerde chaos kunnen tonen. 's Avonds nog een bezoek aan Alcatraz gebracht. Indrukwekkend ! Vanaf dat je van de boot stapt wordt het best eng. Onvoorstelbaar dat je hier 10 of meer jaren van je leven moet doorbrengen. Ook het zicht vanaf "The Rock" naar de verlichte stad en de Golden Gate - en Bay Bridge was geweldig. Om het avontuur af te sluiten zijn we met de taxi teruggereden naar ons logement. Wel eerst een 20 minuten in de lijn staan om een taxi te vangen. Hier zelf rondkarren is onbegonnen werk.

Dag 18 : Yosemite

Vanmorgen moesten we na ons ontbijt weer anderhalf uur naar Yosemite park "kruipen". Dat komt ervan als je geen 500 $ per nacht wil betalen aan het enige nog vrij zijnde hotel in het park (Wawona). Eenmaal in het park, hebben we met een speciale bus (trekker met volledig open aanhanger) en met begeleiding van een ranger, een rondrit gemaakt door de vallei. Gedurende de hele rit kregen we uitleg over de evolutie van het park, planten, dieren enz. Ons raadsel van de laatste dagen werd ook opgelost. Waarom zijn hier zoveel afgebrande bomen ? Blijkbaar is dit een 11 jarige cyclus waarbij moeder natuur zelf opkuis houdt. Na afloop zijn we zelf nog wat gaan stappen in het park en tegen dat het ons te warm werd zijn we weer naar Fishcamp "gekropen". Voor diegenen die graag cijfertjes hebben : We hebben ondertussen reeds 3917 km gereden. Hiervoor hebben we tot nu toe 341 ltr benzine verbruikt. Kostprijs +- 294 € (ken de juiste $ koers niet), maar dit is ongeveer 0,86 € / Ltr. Elio en Co leg uit !!!

Dag 17 : Yosemite

Na de vermoeiende rit van gisteren hebben we vandaag eens flink uitgeslapen. Moesten we in Las Vegas en Death Valley de koudwaterkraan 5 minuten laten lopen alvorens het warme water weg was, dan was dit in Mono Lake niet meer het geval. Koud is koud. Hier zijn de temperaturen wat wij gewend zijn, rond de 25° graden en zonnig. Na de dagelijkse verhuis zijn we vertrokken naar Bodie. De laatste 4km ging het volledig over een onverharde weg tot in het spookstadje. Gewapend met een informatiebrochure gingen we op pad. In veel huisjes stond de inboedel zoals ze achtergelaten waren. Saloon, hotel, post office en een schooltje om maar wat te noemen. We hebben hier uiteindelijk dik twee uur rondgelopen maar vonden het de extra 100 km meer dan waard. Van Bodie kropen we via dezelfde "gravel road" weer naar Lee Vining. Ons karretje zag eruit. Na de dagelijkse tankbeurt en een hapje zijn we via de Tioga Pas Road naar Yosemite gereden. Ondanks het constant klimmen en dalen ( tussen de 6000 en 9000 voet) en het eeuwige bochtenwerk was deze rit veel minder vermoeiend dan gisteren door de Sierra Nevada. Na de woestijnlandschappen was dit weer een totaal nieuwe ervaring. Pracht alom. We hebben omwille van de problemen die er waren met het Hantavirus even getwijfeld om onze plannen te wijzigen, maar we zijn blij dat we dit niet gedaan hebben. De Ranger aan de ingang van het park verzekerde ons dat er geen problemen zijn. Je krijgt bij het binnenrijden van het park speciale informatiebrochures. Dus voor de thuisblijvers, geen zorgen maken. Morgen gaan we opnieuw het park in voor de rest van onze tour.

Dag 16 : Mono Lake

Vanmorgen zijn we al om 7 uur vertrokken richting Badwater. In Furnace Creek was het op dat ogenblik al 25° . Vermits het nog zonsopgang was, lag Badwater road nog voor een groot deel in de schaduw. Stonden we gisteren nog op Dantes View naar beneden te kijken, dan zaten we nu op dezelfde plek maar wel 85,5 meter onder zeeniveau. De zoutvlakte was een machtig zicht en het was er akelig stil. De temperatuur ligt hier nog 10° hoger dan op de ranch. Dit hadden we gisterennamiddag niet kunnen doen. Van Badwater reden we via Devils Garden naar Artist Drive. Een smalle eenrichtingsweg waar de kleurschakeringen constant veranderden. Via Stovepipe Wells en een stop aan de Mesquite Sand Dunes reden we via de Sierra Nevada West naar Mono Lake. De rit van vandaag was vrij zwaar. De kilometers die Google opgaf waren juist, maar de route door de Sierra was een kronkelend klimmen en dalen. Heel mooi, maar wel bIj de les blijven dus.. We hebben een paar extra tussenstops gemaakt om te rusten. Uiteindelijk hebben we in de late namiddag Mono Lake bezocht. Het zag er wat bizar uit maar een wauw gevoel was het niet. Anekdote voor wijnliefhebbers : We hadden iets voor Las Vegas een paar flessen wijn ingekocht ( Jacobs Creek , goed wijntje dat we kennen). Tegen dat we in Death Valley konden inchecken moet onze laatste fles bijna gekookt hebben in de wagen. We hebben ze daar dan maar onmiddellijk in de koelkast gestoken. Vandaag hebben we rest dan maar "shaken not stired" uitgedronken. Tegen alle wijnregels in, maar het heeft toch nog gesmaakt.

Dag 15 : Death Valley

We wisten dat Death Valley letterlijk de heetste plek van onze reis zou worden. Dus gisteren maar eens naar de weersvoorspellingen gekeken. 114 F ( bijna 46° !!! ) voorzien. Om voor de ergste hitte te arriveren zijn we om 7 uur in Las Vegas vertrokken. De omgeving al een beetje kennende ging dit vlotjes. Tegen 10 uur reden we Death Valley binnen. De buitentemperatuur steeg bijna per gereden km. Eerst zijn we naar Dantes View gereden, een uitkijkpunt op +- 1700 meter hoogte waar je een zicht hebt op de vallei. Daarna ging het weer naar beneden richting Zabriskie Point. Was het boven nog te doen met ongeveer 25° , dan zaten we beneden al snel met 35° en het werd nog warmer. Hier blijft de temperatuur stijgen tot 16 uur en daarna begint het vanaf 17 uur weer af te koelen, met een hele kleine "af". Om 15 uur bij het inchecken stond de buitentemperatuur al op bijna 46°. We hebben dan maar afkoeling gezocht in de "Saloon" van Furnace Creek Ranch en zijn nadien bij de airco gekropen tot een uur of vijf. Vanaf dan konden we weer rondlopen. Morgenvroeg rijden we onmiddellijk bij zonsopgang via de Badwater road naar het laagste en heetste punt van de States ( Badwater, Devils Garden....) . Allemaal mooi om te zien maar we willen voor de grote hitte weg zijn richting Mono Lake.