Dag 14 : Las Vegas - de strip.

Toen we gingen ontbijten waren veel gokautomaten al goed bezet, vooral de derde leeftijd was aktief. Vandaag hebben we onze auto op stal gelaten en zijn we met de "Deuce" naar de fameuze strip getrokken. We reden meteen door naar het verste punt. Hotel "New York, New York" was de start van onze trip. Waren we gisteren niet wild van de mega kermis, je moet het toch eens gezien hebben. Ongeveer 7 km hotels, winkels, casino's, noem maar op. Alle middelen zijn goed om het geld uit je zakken te halen. Elk hotel is opgebouwd rond een thema en het een al mooier dan het andere. Vermits het vandaag weer 34° graden was maakten we gretig gebruik van winkels en goktenten om even af te koelen. Zelfs hier zie je op de meest onmogelijke plaatsen mensen op straat liggen slapen. Uiteindelijk hebben we de strip bijna volledig afgestapt, maar na bijna vier uur in het brandende zonnetje hebben we snel ons busje richting Downtown genomen. Vandaag ben ik er na 13 dagen eindelijk in geslaagd om een politieman te kieken. Niet dat ik een voorliefde heb voor die mannen, maar ze maken indruk. 's Avonds zijn we nog eens door Fremonstreet getrokken omdat de Mexicanen hun onafhankelijkheid vierden. Mexicaanse sfeer alom en liedjes die wij ook kennen. Ai ai aiaai..... Morgen van de ochtendstilte gebruik maken om Las Vegas buiten te rijden richting Death Valley.

Dag 13 : Las Vegas

Vanmorgen na ons bakje koffie zijn we op ons gemak vertrokken uit het rustige Springdale. Vandaag ging het richting Las Vegas met een ommetje via de Valley of Fire, een kleine 70 km ten oosten van Las Vegas. Vandaag had de chauffeur een dipje. Het rijden op de interstate I 15 South was eentonig en het landschap was een echte troosteloze boel. Onderweg hebben we voor de eerste keer wat inkopen gedaan in een Walmart. Big, bigger, biggest. Hier kan je je griepprikje en een aantal andere inentingen gewoon in de supermarkt laten zetten. Geen gedoe met doktersvoorschriften en apothekers. Eenmaal we de interstate verlaten hadden richting Lake Mead begon het typische woestijnlandschap weer kleur te krijgen en ging het naar de Valley of Fire. Ook dit was weer niet in een plaatje te vatten. Voor een indrukje hebben we ook een filmpje geüpload naar Facebook. Het landschap was weer iets apart, maar na de eerste korte wandeling zijn we wat gaan kijken in het visitor center. Kwestie van wat meer te weten over het park en wat verfrissing te hebben . Nadien hebben we ons beperkt tot "met de koelkast" naar de verschillende uitzichten te rijden. De temperatuur piekte op een bepaald ogenblik tot 100 F ( 38°). We hebben zelfs ijs uit onze koelbox in onze nek gewreven om wat verkoeling te hebben. Na dit ommetje ging het opnieuw via de interstate naar Las Vegas. Was het vorige deel al niks, dan was dit nog erger en veel drukker. Dichter bij Las Vegas werd het verkeer ook weer agressiever. Onderweg zagen we nog een Galaxy C5 (vrachtvliegtuig) zijn landing inzetten naar Nellis Airforce Base. Uiteindelijk met klamme handjes tot bij ons hotel geraakt. Het was dan nog Downtown en niet op de fameuze Strip. De wagen blijft tot het vertrek op zijn parking en we nemen morgen de "Deuce", een dubbeldekker die je voor 7 $ de ganse dag kan gebruiken. We hebben vandaag ook voor de eerste maal een andere amerikaanse verkeersregel toegepast. Hier mag je door het rood rijden als je rechtsaf moet. Heel raar gevoel. 's Avonds zijn we nog gaan wandelen door Fremontstreet. Het kan niet gek genoeg en eerlijk gezegd " Hasselt kermis" in het kwadraat is aan ons niet besteed. Morgen bezoeken we de strip kwestie van het eens gezien te hebben, maar dan snel weer weg naar rustiger oorden.

Dag 12 : Zion

Surprise surprise. Niet voorzien, maar we zitten in Springdale en hebben internet. Vanmorgen een echt Amerikaans ontbijt gehad in het enige restaurant in Tropic (ongeveer 15 km voor Bryce ). Voor de luttele som van 12 dollar hadden we een Veggie-omelet met toast, aardappeltjes en twee pannenkoeken. Koffie à volante. De panneloekjes hebben we "boxed" meegenomen voor onderweg. Ook dat is hier normaal. Onderweg naar Zion had het landschap veel weg van onze Ardennen, maar je moet het een beeeetje groter zien :-) . Dit is duidelijk het deel waar men het vooral van veeteelt moet hebben. Tegen 11 uur reden we Zion binnen. De rit naar de eigenlijke ingang van het park was weer een en al kleur en ondanks het feit dat het weer een rotslandschap was, was het toch weer anders dan wat we al gezien hebben. Zion Is eigenlijk een lange kloof waar een Scenic drive doorheen loopt. Een shuttlebus brengt je naar de belangrijkste punten in de kloof. Ook hier was weer veel te zien maar omdat we ditmaal echt in de kloof zaten, leverde dit geen mooie plaatjes op voor jullie. Wel goed zichtbaar waren enkele mooie vlinders, een spin (merk Tarantula ) en een paar klimmers die hoog op de verticale rotswanden bezig waren. We konden met een verrekijker van een Ranger zelfs de echte durvers zien lopen op de top van "Angels Landing". Arlette haar hoedje heeft succes want een Amerikaans koppel herkende ons van onze wandeling in Bryce gisteren Morgen trekken we verder via de Valley of Fire naar Las Vegas.

Dag 11 : Bryce Canyon

Sorry guys, maar na de luxe van de afgelopen dagen vrees ik dat we jullie even op jullie honger moeten laten zitten. Het internet in Bryce is NOG trager dan in Torrey. Het zal de hoogte zijn +- 3000 m. Maar goed, hier het verhaal. Vanmorgen zijn we klokslag 7 gaan eten. We wilden zo snel mogelijk de baan op. Het was een Scenic by Way naar Bryce en er was dus aardig wat te zien onderweg. We wilden tegen de middag in Bryce zijn om daar nog wat te stappen. Het was vandaag droog en zonnig, maar we moesten wel vertrekken met onze fleecjes. 12 graden was aan de frisse kant. Onderweg veranderde het landschap constant en moesten we regelmatig vertragen omwille van wandelende T-Bone steaks of Elken (een soort rendier). Bij ons zie je enkel de borden, maar hier lopen ze echt langs en over de weg. Vervolgens reden we door Grand Staircase Escalente. Machtig zicht. De verschillende rotslagen leken net op een trap. We hebben zelfs met de IPad op het dashboard gefilmd terwijl we reden. Hopelijk lukt het uploaden naar Facebook en anders houden jullie het tegoed. Tegen de middag kwamen we aan in Bryce Canyon. Waren we onderweg al onder de indruk van het uitzicht, toen we aan de start van onze wandeling kwamen kon het niet meer op. Al zigzaggend naar beneden de Canyon in. Hoogteverschil ongeveer 150 meter. Naar onder is ook..... Al hijgend weer omhoog. Prachtig ! Als we van al de mooie dagen die reeds achter de rug zijn, er een zouden MOETEN kiezen, dan was het vandaag. Anekdote. Vandaag zagen we langs de weg een hoogteaanduiding "9600 feet". Door een opmerking hierover, bleek dat Arlette gisteren tijdens de klim naar Hickman Bridge buiten adem was en hierover niets wilde zeggen. Ik was eigenlijk ook buiten adem maar had het gecamoufleerd met een drinkstop. Niemand wilde dus gezegd hebben dat hij even moest stoppen. We hebben er tijdens de rit de slappe lach van gekregen. Morgen zitten we in Sprindale (Zion) en hebben we normaal gezien geen internet.

Dag 10 : Torrey - Capitol Reef

Vanmorgen na een flink ontbijt vertrokken naar Torrey. Het was droog, maar veel frisser dan we tot nog toe gewend waren. Naarmate we op de interstate I 70 West vorderden zagen we de bui al hangen. Tot nader order laat moeder natuur zich niet dicteren en werden onze plannen dus grondig overhoop gezet. Het heeft tot iets in de namiddag GEGOTEN ! Amper 16° . In Capitol Reef hebben we de Scenic Drive volledig met de wagen afgelegd zonder uit te stappen. De geplande wandelingen moesten we laten voor wat het was. Bepaalde wegen in het park waren zelfs gesloten voor verkeer wegens Flash Floods. In de Visitor Centers van de parken informeren de Rangers je en geven ze je advies over wat te doen en te laten. Dat is geen probleem, maar ook hier het kan dus niet alle dagen feest zijn. Onderweg dan maar in een oud schooltje gekeken van het Fruta district, een oude mormoonse nederzetting. Vervolgens maar gaan eten en het hotel gaan zoeken. In de late namiddag begon het toch op te klaren en vermits we niet te houden waren, zijn we uiteindelijk toch 30 Km teruggereden om onze geplande "Hickman Bridge Trail" te wandelen. Na de steile klim gisteren in Arches was dit een lachertje en na een half uurtje stonden we voor de boog. Nadien zijn we nog op een panoramapunt gaan kijken om toch nog een deftig beeld van de omgeving te hebben. Ondanks de rotsen is hier veel meer groen te zien dan op de vorige plaatsen. Leuk detail : vlak voor Hanksville reed er een Mercedes mobilhome voor ons met een levensechte Belgische nummerplaat.

Dag 9 : Moab

Vandaag onze laatste dag in Moab. De wandelingen en temperaturen van gisteren indachtig, zijn we vandaag heel vroeg vertrokken richting Arches National Park. Bij de ingang onze waterflessen volledig gevuld en met de wagen naar het uiteinde van het park gereden (ongeveer 29 km). We beginnen onze eerste "wandeling" aan het trailhead van Devils Garden. We willen zeker Landscape Arch zien en als het kan ook nog verder gaan. Ondanks het vroege uur zijn we niet alleen op pad. Iedereen loopt op dit koele moment van de dag. Het landschap en de bogen zijn prachtig. Alvorens met de wagen verder te gaan naar Delicate Arch vullen we al onze waterflessen terug aan het enige waterpunt in het park. Rond 10 uur beginnen we de 2e ronde . Vanaf Wolfe ranch vertrekt een pad dat na een paar honderd meter stijl begint te klimmen. Dit blijft zo tot boven. What goes up, must come down is hier letterlijk te nemen. Als je de foto's bekijkt, het is bergop tot de top ( iets meer dan 2 km). We deden er 50 minuten over tot aan de boog. Het uitzicht was de inspanning echter meer dan waard. Na een tijdje van het uitzicht genoten te hebben, zijn we terug begonnen aan de afdaling. Dit ging iets sneller, maar we hadden toch goed 40 minuten nodig om weer beneden te komen. We hadden 3 liter water mee en die waren zo goed als op. Ondertussen was het middag en begon het ondanks de lichte bewolking toch weer aardig warm te worden. Snel de auto in en via een korte stop bij Balanced Rock weer naar ons logement. Het uitzicht tijdens de rit was weer geweldig, en ..... Leve de airco ! Amaai als we die in Death Valley gaan moeten afzetten. Namiddag nog wat rust en alles klaarmaken voor het vertrek naar Torrey.

Dag 8 : Moab

We blijven een paar dagen plakken in Moab. Tijd om het wat rustiger aan te doen en de eerste wasjes te spoelen. Gisterenavond was het nog een kleine Moab by night. Vandaag hebben vooral onze beentjes het werk moeten doen. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Canyonlands National Park voor een aantal korte wandelingen. De zon stond alweer vroeg te blinken, en ondanks een frissere start dan we tot nog toe gewend waren, ging de temperatuur snel richting 30° . Nergens was er een streepje schaduw en dus waren de ritten tussen de verschillende vertrekpunten het moment om even af te koelen. Vandaar ook de enorme watervoorraad in de koffer. De rangers adviseren je om zeker 4 liter per dag te drinken. Iedereen sleurt hier met water. De uitzichten zijn zo geweldig dat je er gewoon gaat bij zitten en niet meer weg wil. Hoewel, naar beneden kijken doet je duizelen zonder een pint gedronken te hebben. Nadien zijn we nog even een kijkje gaan nemen in Dead Horse Point, een naburig park. De toegang naar dit plateau is zo smal dat het vroeger een natuurlijke val was om paarden op te drijven en te vangen. Hier hadden we voor de eerste keer een mooi zicht op de Coloradorivier. Vele kleintjes maken een groot en dus hielden we het rond vier uur voor bekeken. Back home, en na al dat water genieten van een overheerlijke frisse pint.

Dag 7 : Richting Moab.

Vanmorgen vertrokken vanuit Mexican Hat. Vandaag hebben we er een ontspannen rit van gemaakt. We hebben "maar" 125 mijl (200 km) gereden en gewoon genoten van het landschap en wat we tegenkwamen. Eerst naar Gooseneck, waar de rivierbedding de vorm heeft van een ganzennek.Hier hadden we meer van verwacht. Het ding liet zich ook al niet goed op de foto zetten. Vervolgens passeerden we Bluff, waar we een gerestaureerde nederzetting "Bluff Fort" konden bekijken. Een western versie van ons Bokrijk. Iets verder lag een oude handelspost "Twin Rocks". In Blanding zijn we een kijkje gaan nemen in Edge of Cedars, een museum en ruïne van de Navajo indianen. Onderweg passeerden we nog "Church Rock" en "Wilson Arch", een rots in de vorm van een kerk, en een mooie natuurlijke boog in zandsteen. Hier kon ik het niet laten om eens naar boven te stappen voor een beter zicht. Ondanks de goede conditie moest ik een paar keer op adem komen. Een afdalende "tegenligger" kwam lachend zeggen dat ik weekje nodig heb om op 6000 voet zonder problemen rond te huppelen. Uiteindelijk zijn we eens vroeg aangekomen zodat we eens rustig van het zonnetje konden genieten met een aperitiefje.